Kannski pínu erfitt að vera 2ja ára og tala tvö tungumál. Um daginn þá talaði hún mjög mikið um að þetta og hitt væri svo hart, var t.d. að reyna að opna e-ð en það var svo hart. Ég var lítið að pæla í þessu fyrr en TV benti mér á að hún væri að þýða "hard" beint. Hluturinn var sem sagt ekki harður heldur erfiður! Síðan í gær þegar við vorum að ganga heim úr leikskólanum þá sagðist hún hlakka til að hitta frændur sína aftur: frændur=friends (úr leikskólanum).
Hún er annars alveg altalandi á ensku samkvæmt leikskólakennurum hennar. Við fáum lítið að heyra af enskunni hennar en getum hlerað af og til þegar hún er t.d. að leika sér. Síðan er mjög fyndið að hlusta þegar barnapían hennar kemur og Sólveig Júlía svissar alveg yfir í enskuna til að tala við hana.
15 dagar í brottför!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
Æj, hvað hún er dugleg! Mér finnst ekkert skrítið þó hún ruglist aðeins... ég geri það sjálf all the time. Til dæmis kallaði ég einu sinni lófan á mér pálma. ;)
Fyndnast fannst mér þó saga sem ég heyrði frá íslenskum strák sem ólst uppí kanada og talaði "la la" íslensku. Hann var í byggingarvinnu, steig á nagla, fór á slysó, og sagðist hafa fengið nál í heilan (nail in the heel). :)
Reynum endilega að hittast í kaffi á klakanum. kv., Sandra og Helena
hahahahha..... hlakka sjúklega til að sjá ykkur! Nægur tími til að hittast núna ;o)
MT
Post a Comment